بررسی زبان و اندیشه صمد بهرنگی در آثار داستانی وی

ادبیات داستانی، بخش مهمی از آثار ادبی است که از آن چه مربوط به واقعیت زندگی ماست سخن می گوید و از میان این آثار داستانی، روایت های بسیاری وجود دارند که به بیان درد-ها و رنج های ملموس آدم های اطراف ما می پردازند. نویسندگانی هستند که «تعهدی اجتماعی» برای هنر قایلند و انسان را به ساختن جهانی بر می انگیزند که شایسته زیستن اوست.در بین آثار ، داستان هایی هستند که کودکان و نوجوانان را مخاطب خود قرار داده اند و دارای رنگ و بوی محلی نیز هستند. ادبیات کودک، بخشی از ادبیات است که برای کودکان مناسب تشخیص داده شده است و در اهداف تربیتی تاثیر موثرو عمده ای دارد.یکی از نویسندگان برجسته ادبیات کودک و نوجوان صمد بهرنگی است که در این پژوهش به بررسی زبان و اندیشه در آثار داستانی کودک و نوجوان او پرداخته شده است. از مهمترین ویژگی های اندیشه ای آثار داستانی صمد بهرنگی می توان گفت که وی در قالب قصه به ترویج عقاید و اندیشه های خود پرداخته است. آثار داستانی اش هر کدام دارای حرف و پیامی هستند. مهمترین ویژگی های زبانی آثار وی عبارتند از این که نثر صمد گفتاری و ابتدایی است، بدون هیچ گونه آرایش لفظی و کلامی که تنها به انتقال محتوای داستان اکتفا می کند. لفاظی و تفنن جای خود را به موضوعات جدی و انتقادی می دهد و ایجاز و اختصار جای عبارت های دور و دراز را می گیرد و نثر صرفاً وسیله بیان اندیشه می شود، نه هدف.